Odmiany kopolimerów

W zależności od wzajemnego rozmieszczenia merów kopolimery występują w różnych odmianach.

Są to kopolimery przemienne, kopolimery statystyczne, kopolimery blokowe oraz kopolimery szczepione.

Kopolimery statystyczne otrzymane są w polimeryzacji, w której kolejność przyłączonych merów wynika z praw statystyki odzwierciedlających reaktywność monomerów. Jeśli reaktywność monomerów nie ma wpływu na sekwencje merów, to wtedy mówi się, że kopolimery mają bezładną sekwencję merów. Typowymi przykładami kopolimerów statystycznych jest np. SAN (Styren-akrylonitryl), który jest jednocześnie dość przezroczysty, ale nie tak kruchy. Można go wykorzystywać do produkcji opakowań m.in do kosmetyków.

Innym dobrze znanym przykładem jest kopolimer ABS (akrylonitryl-butadien-styren), który jest łatwy w formowaniu, a jednocześnie posiada bardzo dobrą wytrzymałość na rozciąganie, połączoną z dużą udarnością.

Kopolimery blokowe złożone są natomiast z dwóch lub więcej homopolimerów połączonych ze sobą końcami łańcuchów.

Kopolimery szczepione to natomiast takie kopolimery, które złożone są z cząsteczek zawierających jeden lub więcej rodzajów bloków połączonych jako łańcuchy boczne z łańcuchem głównym, przy czym łańcuchy boczne mają odmienna budowę chemiczną od łańcucha głównego.

Jeśli chodzi natomiast o stopień polimeryzacji i ciężar cząsteczkowy, to pojedynczą cząsteczkę homopolimeru charakteryzuje przede wszystkim stopień jej polimeryzacji., czyli liczba merów wchodzących w jej skład.

Wartość liczbowa stopnia polimeryzacji może wynosić od 10 do ponad 100 000. Stopień polimeryzacji jest powiązany w oczywisty sposób z ciężarem cząsteczkowym makrocząsteczki, będącym wielokrotnością ciężaru cząsteczkowego meru. W przeciwieństwie do związków niskocząsteczkowych i do biopolimerów mających specyficzne zadania w procesach biochemicznych, polimery syntetyczne składają się z podobnych makrocząsteczek, ale o różnych ciężarach cząsteczkowych, co zwane jest polidyspersyjnością.