W chemii polimerów stosuje się klasyfikacje według budowy chemicznej i według sposobów ich otrzymywania. Z praktycznego punktu widzenia istotna jest klasyfikacja według właściwości mechanicznych i według właściwości cieplno – przetwórczych.
Według właściwości mechanicznych polimery klasyfikuje się na elastomery i plastomery. Z kryterium podziału przyjęto zachowanie się polimeru w temperaturze pokojowej w układzie naprężenie – odkształcenie. Elastomerami są polimery charakteryzujące się małym modułem Younga od 1 do 4 MPa i odwracalnym wydłużeniem przy rozciąganiu do 1000% i więcej, czyli tworzywa te są w znacznym stopniu sprężyste.
Temperatura zeszklenia znajduje się poniżej temperatury pokojowej, zwykle w zakresie temperatur ujemnych, a zakres temperatury użytkowej znajduje się w obszarze stanu wysokoplastycznego. W skład elastomerów wchodzą m.in. kauczuk naturalny, wszystkie rodzaje kauczuku syntetycznego, poliizobutylen, a także niekiedy są tam zaliczane polietylen i niektóre odmiany zmiękczonego polichlorku winylu.
Plastomerami nazywa się polimery o dużym module Younga (1000 – 2000 MPA lub więcej) oraz wydłużeniu przy rozciąganiu od 1 do 200%. Temperatura zeszklenia plastomerów jest wyższa od temperatury pokojowej, a zakres temperatury użytkowania znajduje się w obszarze stanu szklistego lub twardego. Do plastomerów zaliczamy pozostałe polimery, zarówno termoplastyczne jak i utwardzalne.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz