W zależności od zdolności makrocząsteczek do tworzenia
układów uporządkowanych polimery występują w postaci nieporządkowanej, czyli
amorficznej lub bardziej czy też mniej krystalicznej.
Polimery krystaliczne są to polimery o regularnej liniowej
budowie łańcucha lub tez zawierające grupy silnie polarne, które tworzą
struktury trójwymiarowe, uporządkowane na poziomie wymiarów atomów.
Te uporządkowania struktury powstają na skutek ruchów
termicznych i oddziaływań międzycząsteczkowych chaotycznie skłębionych łańcuchów
polimerów, ale nie w całej jego masie lecz w pewnych obszarach. Tak więc
polimery krystaliczne zawierają obszary uporządkowane – krystaliczne oraz
obszary bezpostaciowe – amorficzne.
Te polimery, w których udział fazy krystalicznej jest mały
są nazywane polimerami semikrystalicznymi. Obszary krystaliczne w polimerach
semikrtystalicznych stanowią nietrwałe węzły sieci łańcuchów polimerów. Znikają
one w temperaturze topnienia. Cecha ta decyduje o przydatności polimerów w
wielu zastosowaniach praktycznych. Do polimerów semikrystalicznych należą
termoplastyczne elastomery, które w warunkach użytkowania wykazują właściwości typowe
dla kauczuków usieciowanych, ale mogą być przetwarzane w stopie metodami
typowymi dla termoplastów.
Makrocząsteczki o mniej regularnej budowie, np. silnie
rozgałęzione, krystalizują tylko częściowo lub w ogóle nie krystalizują. Pozostają
one w stanie amorficznym. Z punktu widzenia fizyki polimery amorficzne są
przechłodzonymi cieczami.
Bardzo konkretnie napisane. Super artykuł.
OdpowiedzUsuńŚwietnie napisane. Pozdrawiam serdecznie.
OdpowiedzUsuńNaprawdę świetnie napisane. Pozdrawiam.
OdpowiedzUsuń