Budowa fizyczna polimerów

W zależności od zdolności makrocząsteczek do tworzenia układów uporządkowanych polimery występują w postaci nieporządkowanej, czyli amorficznej lub bardziej czy też mniej krystalicznej. 

Polimery krystaliczne są to polimery o regularnej liniowej budowie łańcucha lub tez zawierające grupy silnie polarne, które tworzą struktury trójwymiarowe, uporządkowane na poziomie wymiarów atomów.

Te uporządkowania struktury powstają na skutek ruchów termicznych i oddziaływań międzycząsteczkowych chaotycznie skłębionych łańcuchów polimerów, ale nie w całej jego masie lecz w pewnych obszarach. Tak więc polimery krystaliczne zawierają obszary uporządkowane – krystaliczne oraz obszary bezpostaciowe – amorficzne.

Te polimery, w których udział fazy krystalicznej jest mały są nazywane polimerami semikrystalicznymi. Obszary krystaliczne w polimerach semikrtystalicznych stanowią nietrwałe węzły sieci łańcuchów polimerów. Znikają one w temperaturze topnienia. Cecha ta decyduje o przydatności polimerów w wielu zastosowaniach praktycznych. Do polimerów semikrystalicznych należą termoplastyczne elastomery, które w warunkach użytkowania wykazują właściwości typowe dla kauczuków usieciowanych, ale mogą być przetwarzane w stopie metodami typowymi dla termoplastów. 

Makrocząsteczki o mniej regularnej budowie, np. silnie rozgałęzione, krystalizują tylko częściowo lub w ogóle nie krystalizują. Pozostają one w stanie amorficznym. Z punktu widzenia fizyki polimery amorficzne są przechłodzonymi cieczami.